Hayatın Sürdüğü Tek An Onluk Ateşkes
“Bu savaş sonsuza dek sürecek, galip diye bir şey yok! Artık dualarımızda savaşın bitişi yok. Ancak tek bir arzu var ki, Zudruin bizi Onluk Ateşkes’e kavuştursun.” Burakuru yakınlarındaki bir mağaranın duvarlarına acıyla kazınan bir ağıt.
Sonsuz savaş Xargien’in sabrının sınırlarının dışındaydı. Bu savaş öylesine uzadı ki Xargien daha fazla sabredemeyip lanetli ve bitik askerleri ile Zudruin’i yok etmek için Umeash’a geldi. Ancak geldiğinde gördü ki, kendi ruhundan yarattığı Orklar artık onun hizmetinde değildi. Xargien Orklara kendi gücünden verirken, kendi asiliği ve ihanetinden de bir parça aktarmış olmalıydı. Artık Xargien, Zudruin’i yok etmek -ya da ele geçirmek, onun nihai amacını kimse bilemez- için yalnızca Elflere karşı değil Orklara karşı da savaşacaktı.
Elfler ve Orklar arasındaki bu sonsuz savaşı bile askıya alabilecek tek bir kudret vardı, Zudruin. Xargien’in Umeash’a ilk geri gelişinde gökler kapandı, bulutlar çöktü ve tüm ateşler söndü. Vahameti anlayan tüm canlılar kendi kabuklarına çekildi. Ancak Elfler ve Orklar Zudruin’i öylesine seviyorlardı ki, onun uğruna gelmiş geçmiş en büyük savaşa dahi ateşkes yaptılar. Bu ateşkes süresince hiçbir taraf diğerine saldıramaz, zarar veremezdi.
Pamirhan’da, iki tarafın Warlord’ları tarafından imzalanan bu ateşkes, zamanla Onluk Ateşkes olarak anılacaktı. Çünkü Xargien Umeash’a her gelişinde 10 gün saldırıyor, 10 gün süresince bu savaş bitmiyordu. 10. Gün sonunda sabırsızlığına bir kez daha yenik düşen Xargien tekrar kabuğuna çekiliyordu.
Onluk ateşkes sonrasında iki ırk da -sanki yeterince kan dökülmemiş gibi-, kaldıkları yerden acımasız ve ağıt dolu savaşlarına devam ediyorlardı. Bilinen tek bir şey vardı, bu savaş sonsuza dek sürecekti ve hayatın sürdüğü tek an Onluk Ateşkes’ti.
